Хайраар усласан чулуун дээр...

Хувь заяа гэж байдагт
Хувь ч итгэдэггүй болохоор
Хуучин бүхний мартагналыг
Жам гэж ойлгодог.
Дэндүү бачим хорвоогийн
Дэлэм хүрэхгүй зайнд ч
Дэлгэсэн сэтгэл бүтнээрээ
Багтаж болдогт итгэдэг.
Хайраар усласан чулуун дээр
Цэцэг ургадагийг мэдсэн болохоор
Хатуу амьдралын зохицолыг
Цэгцэлж болдог оо, зүрхэндээ...

Яаж ч хичээгээд бид
Өөрчилж чаддаггүй зүйлсийг
Яахав дээ! гээд орхиж сурах зоргийг
Өнөөдрөөс л олдог болохоор
Нэгэнт эхлэсэн зүүдийг
Амьдрал гэж итгээд
Нэг сайхан зүүдлээд сэрэхэд
Юуны буруу байхав...