Нэг тийм хөнгөн гунигтай үдэш...

Нэг тийм хөнгөн гунигтай үдэш...

Нэг тийм хөнгөн гунигтай

Үдшүүдийн дараа

Бүлээн шүршүүрт орж зогсохдоо

Дуртай дуугаа аяархан аялаад

Гуниглах болсон шалтгаан хийгээд

Гутлын минь хоншоор дээр

Зөөлөн буусан улаахан навчны

Тухай эрхгүй бодож санаа алдахад

Эгнэгт ор хоосон болоод

Тэгш дүүрэн гэдэг нь ч

Эмтэрч унасан сэтгэлийн минь хоосон зайг

Хэзээ ч нөхөж чадахгүйг мэдэхээр

Үргэлжлэх хүсэл надад буй болвоос тэр нь

Үсний үзүүрт тогтож байгаад урсан одох

Үнэр ялдам он цагийн ааш гэж санана...

Учрал бүхэн үүдний минь хэсэгт хүлээж суугаад

Удаанаар санаа алддаг болсныг мэдснээс хойш

Инээх хэцүү, уйлах амархан тухай

Их сайн ойлгодог болсон.

Одоо ингээд л зогсож байхад

Юм бүхэн урсан одох жамтайг

Усны цоргоо алгуурхан хаахдаа

Төгсгөл гэж байдгийг ч хамгийн ихээр мэдэрч байна. 

2012.01.02